تلفیق روش سلسله مراتبی ahp و ارزیابی چندمعیاره mce به کمک سامانه ی اطلاعات جغرافیایی شبکه ای در اجرای مدلimdpa (مطالعه موردی؛ علامرودشت، فارس)

افزایش روند تخریب منابع طبیعی، توجه بیش از پیش به ارزیابی خطر بیابان زایی را ضروری می نماید. فرآیند بیابان-زایی به علت تخریب اراضی در مناطق خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب خشک در نتیجه عوامل مختلفی از جمله تغییرات اقلیمی و فعالیت‎های انسانی صورت می گیرد. این تحقیق با هدف بررسی اهمیت معیارهای موثر در ارزیابی و شدت خطر بیابان زایی منطقه علامرودشت با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و مدل بیابان زایی imdpa انجام گردید. معیارهای اقلیم، پوشش گیاهی، آب، خاک، زمین شناسی و فرسایش (بادی و آبی) به عنوان معیارهای تصمیم گیری ارزیابی خطر بیابان زایی و برای هر یک از این معیارها به ترتیب 3، 3، 4، 4، 4 و 3 زیر معیار در نظر گرفته شد. ارزش وزنی معیارها و زیرمعیارها به روش تحلیل سلسله مراتبی (ahp) با استفاده از نرم افزار expert choice محاسبه گردید. سپس نقشه مربوط به هر وضعیت هر معیار یا لایه اصلی با استفاده از نرم افزار arc gis 9.3 تهیه گردید و در نهایت با تلفیق لایه های اصلی نقشه ی شدت بیابان زایی تهیه شد. معیارهای آب، پوشش گیاهی و اقلیم بیشترین تاثیر را در بیابان زایی منطقه داشتند. همچنین زیر معیارهای افت سطح آب زیر زمینی و بهره برداری از پوشش گیاهی با قرار گرفتن در طبقه 4 خیلی شدید بیابان-زایی، بیشترین تاثیر را در بیابان زایی منطقه دارا می-باشند. نتایج تحلیل نشان داد که 73/45% از کل منطقه مورد مطالعه در طبقه شدید بیابان زایی و 27/54% در طبقه متوسط بیابان زایی قرار گرفتند.